Üçüncü katta kimse yok

Ben bu anı bi yerden hatılıyorum... Buna benzer bi gün yaşadım ben... Yaşamazsınız öyle hık demiş burnundan düşmüş bi gün de birşeyler çağrıştırır size geçmiş o günü. 

Mesela bu sabah ben. Evden çıktığım gibi bi hisse yakalandım. Havanın kapalı oluşu, yolların sessiz ve insansızlığı, şemsiyemi alsa mıydım düşüncesi,bir de bu sabahın kör saati bana ilkokul günlerimi hatırlattı. Neden bu kadar uzak bi anıya gittim evden çıkınca bilmiyorum. Ama kafamı kaldırıp yaşadığım apartmanın üçüncü katına bakmamak için zor tuttum kendimi. Sanki tıpkı o geçmiş zamandaki gibi üçüncü katta oturuyorduk ve annem pencereden okula gidişimi izliyordu el sallayarak. Bakkalın önünde servis bekleyecekmişim gibi. Ya da bu gün pazar olduğuna göre bu saatte dersaneye gidiyorumdur heralde. Tek bir saniyelik şu deja vu dediğiniz his sabah sabah daha kargalar piyasada yokken burnumun direğini sızlattı. Gıcık şey! 

Neyse, bugün bol aktiviteli keyifli bir pazar geçirmek için düştüm yollara otobüsteyim şimdi. Keşke inat etmeyip alsaydım o şemsiyeyi, bak yağdı yağacak...

Mutlu bir gün dilerim herkese- dejavusuz.

Sevgiler,

İlham Kedisi