(12) Bir ehliyet yetmez iki tane!

Akşam üzeri yağmuruna yakalandım feci bir şekilde. Çıkarken şemsiyemi almaya üşenmiştim. Bulamıyorum evin içinde. 6 yıllık kırmızı yağmurluğumdan da daral geldiği için giymeyi reddettim. Sonuç, eve koşar adımlarla dönerken yavaş yürüyen mi hızlı yürüyen mi daha çok ıslanır sorusunun ne alaka olduğunu tartışmak ve bi güzel ıslanmak oldu. 

Bugünün en tatmin edici keşfi nihayet keyifle içebildiğim bir kahve bulmam oldu. Kahve severim ama hiç öyle tadını alarak, keyifle içtiğim bir kahveye denk gelmemiştim. Şu zamana kadar Afrika'dan da aldım kahve, İspanya'dan da ama cık yani, ı ıh! Olabildiğince hafif, aroması baymayan kahveleri seviyorum ben diye diye en sonunda en güzelini yine bizim Tschibo'da buldum. (Doğru mu yazdık aceba...)

Gelelim Saçaklı'nın 12. gün sorusuna; ''İlk arabanız neydi? Ve şu anda kullandığınız araç?''. Valla toplu taşıtçıyım ben. Ama daha çok yayayım. Yürümeyi seviyorum. Uzun mesafeler yürümek hiç gözümde büyümüyor, dahası kilometre hesabı yapınca daha bile hoşuma gidiyor. Bana rahat ayakkabılar verin, arabalar sizin olsun. Zaten ehliyetim de yok benim hala. Ne zaman alcam kendisini bilmiyorum. Bir kaç ay önce kurs kapılarına kadar dayanıp fiyat bilgisi falan almış, hedefe o kadar yaklaşmıştım. Sonra bir erteleyesim geldi. Derken o iş öyle kaldı sizin anlayacağınız. Ama yıl bitmeden halletmem gerekenlerin başında geliyor ehliyet. Kısa vadede araba almak gibi bir niyetim olmasa da aradan çıkması gerekiyor gibi ehliyet meselesinin. Şu aralar ciddi ciddi düşündüğüm bir şey de motosiklet ehliyeti almak. Hatta bir motosiklet almak. Çoğu zaman işe gider gelirken kullanma fikri inanılmaz cazip ve keyifli geliyor. Zaten benim evim havalimanının dibinde taş çatlasın 10 dk sürüyor yol. Gidilen yol da tertemiz, dümdüz bir yol. Pantolon ve motosiklet montunu geçirdim mi üstüme kim bilecek montun içindeki fiyonklu fuları! Gidince giyiveririm topukluları da oldu bu iş! Vallahi şimdi yazdıkça daha da canım çekti bu durumu.

Ehliyet işi çarpı iki oldu, hadi hayırlı olsun.  

Sevgiler, 

İlham Kedisi