bir kedi bir kalem ''ilham kedisi''

Sevgili yeni yıl, Sana bu satırları uçuşum için beklerken yazıyorum. İlk defa yılın son gününü karlarla kaplı bir şehirde geçiriyorum. Egeli biri için bu inanılmaz bir duygu. 2015 son anda bana güzel bir atmosfer yaşattı neyse ki :) Bu yüzden yeni yıla havada girecek olmama üzülmüyorum, içim kıpır kıpır! Sabah normalden 1 saat daha erken kalktım. Bir gün önce postcrossing aracılığıyla tanıştığım Hong Kong'tan bir arkadaşıma en güzel kartlarımdan birini yazdım hazırladım. Perdemi bir açtım ki her yer bembeyaz! Yüzümde daha yastığın izi attım kendimi sokağa ve tuttum PTT yollarını. Evimin sokağını tanıyamadım karlar altında. Ama pek sevdim yeni halini. Kartımı gönderdim, göz göze geldiğim herkese iyi yıllar diledim ve evime döndüm. Hızlı bir kahvaltı, güzel bir makyaj ve tiril tiril üniformam hazır ve ben hazır! Hava muhalefeti yüzünden uçuşlar hep tehirli. Ne yapalım bu güzel beyazlığın çilesi de böyle oluyor işte. Siz geri sayıma başladığınızda ben kaç bin feet üzerinde olurum...

Her ayın bitimine doğru en sevdiğim tarih, bir sonraki ayın uçuş programının çıktığı tarih. Nerelere gidiyorum, nerede ne kadar kalıyorum bunun heyecanı bir kaç gün iyi geliyor. Bazense bir görüyorum programı maili falan komple kapatıp kaçasım geliyor. Uganda, Entebbe'yi programımda görünce hiç ama hiç sevinmemiştim. Çünkü hemen altında büyük harflerle, kırmızı hem de, kocaman bir uyarı not edilmişti; "Sıtma tehlikesi".  Gitmeden önce çantalar savaşa gidercesine hazırlandı. Sinek kovucu spreyler, koruyucu ilaçlar, kokular, uzun kollu olan her şeyler, konserve yemekler ıvırlar zıvırlar. Neyse ki kalacağımız otelin mazarası ile ilgili çok güzel duyumlar almıştım. Bu en azından bir şeydi. Entebbe'ye vardığımızda sabaha karşı 4 gibi bir saatti. Uçaktan iner inmez açıkta kalan her yerimize spreyleri sıktık. Yanımızdan geçen sineği pişman edicez, o derece. Otelde rezervasyonları yaptırdıktan sonta odalarımıza şu golf arabalarına benzer çok sevimli araçlarla götürdüler bizi....