Günlerdir geçmeyen huzursuzluk, mutsuzluk, umutsuzluk... Herkes gibi ben de bu hislerle uyuyup uyanıyorum. Bu sabah da uyanıp hemen telefondan haberlere baktım. Yataktan kalkmaya mecalim yok. Güzel bir haber de yok. Kötü işte, gidişat kötü. Perdelerini açtım odamın ama kalkmıyorum yataktan yine. Kahvaltı edesim dahi yok. Böyle bir beş bilemedin altı kez kalktım ve yattım. Sonra bahçeden bir kedi ağlama sesi gelince dayanamadım da öylece yataktan kalkabildim. Mutfak kapım bahçeye açılıyor benim. Orada da kedi maması su süt bir şeyler oluyor hep. Evde oldukça ilgileniyorum bu mama işleri ile. Kedi ağlaması ile gittim baktım kaplara ama dolu hepsi. Yani bizimki mart ayı ağlaması yapıyormuş aslında. Eh dedim, bir şekilde geldin mutfağa hazırla bari kendine de kahvaltı. Dünden kalan haşlanmış yumurtalar vardı iki adet. İkisini de dörde bölüp diğer kedi mamalarının yanına koydum ama yok. Benim hanımlar beyler beğenmedi koklayıp kenara çekildiler uzun uzun.
Kendime bir çay koyarken gözüm yine mutfak kapısına ilişti. Mavi kuyruklu bir kuş. Yavaş yavaş ağaçların arkasından ilerliyor. Etrafta kedi yok. Ben de belli etmeden iyice kapıya yaklaşıyorum merakla. Bir kıvrak kanat çırpışıyla benim yumurtaların yanına konuveriyor. Ve bir kıvrak gaga hareketiyle kapıp yumurtanın bir parçasını konuyor bahçedeki bir ağaç dalına. Afiyetle yiyor, görüyorum. Al sana neşe, al sana mutluluk. Keyfim yerine geliyor. Adını bilmediğim mavi kuyruklu bir kuşun karnını doyurmuş oluyorum böylece. Güzel bir kahvaltıyı hak ettim.
Instagramda takip ettiğim birinin "Kaybedenler Kulübü" filminden bir repliği paylaştığını gördüm. Yıllardır duyup duyup izlememiştim. Üzerine çok düşünmedim açtım izledim öylesine. Ayrıca tüm gün evde koca bir çaydanlık çay içtim.
Kendime bir çay koyarken gözüm yine mutfak kapısına ilişti. Mavi kuyruklu bir kuş. Yavaş yavaş ağaçların arkasından ilerliyor. Etrafta kedi yok. Ben de belli etmeden iyice kapıya yaklaşıyorum merakla. Bir kıvrak kanat çırpışıyla benim yumurtaların yanına konuveriyor. Ve bir kıvrak gaga hareketiyle kapıp yumurtanın bir parçasını konuyor bahçedeki bir ağaç dalına. Afiyetle yiyor, görüyorum. Al sana neşe, al sana mutluluk. Keyfim yerine geliyor. Adını bilmediğim mavi kuyruklu bir kuşun karnını doyurmuş oluyorum böylece. Güzel bir kahvaltıyı hak ettim.
Instagramda takip ettiğim birinin "Kaybedenler Kulübü" filminden bir repliği paylaştığını gördüm. Yıllardır duyup duyup izlememiştim. Üzerine çok düşünmedim açtım izledim öylesine. Ayrıca tüm gün evde koca bir çaydanlık çay içtim.
Mutluluğu küçük şeylerde hemen görebilirdim eskiden. Şu andan tek farkı o zaman hakikaten mutluydum. Şimdi ülke mutsuz, ben mutsuz. Özel hayatımda da yolunda giden pek az şey var. Ben de o eski mutluluk görme yetimi kaybeder oldum. Gözlerimi açmaz görmezsem delirmemek elde değil.
Ben mavi kuyruklu kuş ile mutlu olmayı umutlanmayı seçmek istiyorum. Güzel günler istiyorum. Hayallerini değil. Herkes gibi huzuru istiyorum şehrimde, memleketimde.
Ben mavi kuyruklu kuş ile mutlu olmayı umutlanmayı seçmek istiyorum. Güzel günler istiyorum. Hayallerini değil. Herkes gibi huzuru istiyorum şehrimde, memleketimde.
(Kendinize dikkat edin!)
Sevgiler,
İlham Kedisi
Yorumlar
Yorum Gönder