Bir karar

Pek sevgili blogum,

sana kötü bir haber vereyim mi?
Hazır değilsin biliyorum ama.. Tahmin ettin sanırım.
Evet... Evet, ben de o yazılardan birini yazıyorum şu an. Ben elimi ayağımı çekiyorum senden be blogcuğum, bir süreliğine de olsa.

AAAAA dediğini duyar gibiyim.

Üzgünüm.

Gerçekten.

Sessiz sedasız da gidebilirdim. Aylarca yazmayabilirdim, sinsice terk eder ve yine sinsice geri dönmeye çalışabilirdim pek ala... Daha önce yapmışlığım da var sonuçta. Ama bu kez durum farklı. Bu bir karar ve o yüzden buraya yazılmalı.

Kafam o kadar meşgul ki son zamanlarda.Yapmayı istediğim onca şey var ki. Sürekli yapılması gerekenleri yazıp, yapamadan üstünü çiziyorum. Nereden başlamam gerektiğine, nerede bitirmem gerektiğine karar veremiyorum. Ve artık baş edemiyorum zihnimdeki bu kalabalıkla, üzerini yapamadığım için çizdiğim maddelerle...
O yüzden yapmayı istediğim kalabalıkları aza indirmeyi, kendime baskı yapmadan sadece önceliğim olan şeylere odaklanmayı kısa vadeli bir hedef olarak belirliyorum kendime. An itibariyle.

Bloga zaten sık yazmıyorsun, ha neden gidiyirsun; dedin, duydum onu da. Çünkü yazmayı isteyip yazamama, o motivasyona gelememe hali bile beni başlı başına darlayan bir şey şu anda. Ve bu konuda kendime yüklenmek, en son istediğim şey.

Çıkmadık candan umut kesilmiyor ya sonuçta, için rahat etsin diye söylüyorum. Merak etme, pırıl pırıl yazı konuları var zihnimde, hala. İşte belki de bu yüzden, zamanımı ayırmam gerekeceğinden dolayı bir kaçış planlıyorum buradan. Ama döndüğüm gün, gün o gündür yani sana öyle söyleyeyim.

Zihnimdeki kalabalıklardan kaçabilmek için  belirlediğim başlangıç noktasının blog olması, itiraf etmeliyim ki gerçekten üzücü. İçlerinde en sevdiğim, beni en çok rahatlatan ve neşelendiren bir şey aslında. Belki de her şeyden kaçıp bloga saklanmak en güzeli olabilirdi. Şu an böyle olmasaydı, evet olabilirdi. Ama bu kararla kendimi daha rahatlamış ve odaklanmış hissedeceğim.

Bu süreçte sadece blogdan değil, aslında beni oyaladığını fark ettiğim pek çok şeyden de uzaklaşacağım. Bilumum sosyal aktiviteler de bu kapsama giriyor. Beni görmek isteyen arkadaşlarım, adresimi biliyorsunuz. Çıkınız çıkınız geliniz.

Bilmeyenleri ama halimi hatrımı sormak isteyenleri, veya arayı çok açtığım bir vakit beni kalaylamak isteyen herkesleri blogdaki mail adresinden beni dürtmeye davet ediyorum. Çekinmeyiniz.
Ay çok özledim, dur bi motivasyon olsun da İlham Kediciğime bir kartpostal göndereyim diyenler olursa da bileyim yani bu deyişleri, tamam mı?

Yazmak için tek yakınlaşacağım yer ise, Mutlu Keçi'min yeni yıl hediyesi yeni defterim olacak.
Defterin arka kapağında şöyle der; '' ...zaman gelecek gün, senin iklimine dönecek, yeşereceksin...''

O zamana kadar beni özleyiniz. Ben gizliden buralardaki yazıları okurum ama yine de, daha o kadar ölmedik.
Belki dayanamam hemen gelirim, belki de küçük bir kaçamak yazısıyla gelir yine kaybolur giderim... Kim bilir... Bekleyip göreceğiz.

Sevgiler,
İlham Kedisi