Konfetiler

Çok ara verdim çoook!
Nasıl alışmışım ben bu blogda yazma işine meğer. Unutup gittiğimden değil ama bilgisayarım bozulduğundan yazamıyorum sevgili dostlar. Günlüğümde takılıyorum bu süreçte de. Ama birazdan vereceğim haberi henüz ona da yazamadım.
En son yazımda Adapazarı'ndaydım ve hayatımın değişmesine yakınlaştığına dair bazı durumlardan bahsetmiştim. Motivasyonumun inişli çıkışlı günlerinden bir gündü hatırlarsanız.
Dönüşümün konfetilerle olması dileğimi hatırlayanınız var mı peki? Gün bu gündür! Tebrikleri alabilirim çünküüü mülakatları geçtim ve eğitime davet edildim.
Kuşadası'na taşınmayı beklerken hiç hesapta olmayan bir şehre. İstanbul'a taşınmak gündemime hop diye oturuverdi böylelikle. Kendimi mükemmel hissettiğim günlerdeyim. Bir zaferi kutlamayalı epey olmuştu sanırım. O yüzden bu postun altında kadehler tokuşturabilir, göklere balonlar bırakabilir ve konfetiler ile ortalığı dağıtabilirsiniz!
Nereden devam etsem hiç bilemiyorum bu yazıya. Bir günlüğüme göz atsak mı dersiniz...

7 Mart,2015 

...Bu arada Postcrossing de meyvesini vermeye başladı. Beş tane kartpostalım var şimdiden; Florida, Adelaide, Tayvan ve iki tane de Almanya'dan. Bu yıl bunun gibi dahil olduğum oluşumlar sayesinde ot gibi yaşamaktan kurtulup, güzel anılar biriktirip mutlu oluyorum. 2015'e dair yaptığım en güzel şeyler listemde şimdilik durum böyle. Merak ediyorum daha gelecek olan güzellikleri. Kartpostal değil tabii bahsettiğim; anılar, mutlu haberler mesela. Bu hafta içi mülakat sonucum da belli olur diye umuyorum. Bazı adaylara sonuçlar gönderilmeye başlanmış çünkü. Olursa sevinçten göklere uçacağım o kesin. Ama olmazsa? Mhmm, bu konuyu sonra konuşalım mı? Şimdilik güzel konular ve umutlar ile konumuzu kapatalım. :)

Demişim mesela en son defterimde. Bunu çok seviyorum işte. Bazen gelecek günleri düşünmekten, of acaba o nasıl olacak bu nasıl olacak diye tasalanmaktan çok yoruluyorum. Sık sık kendime o "önemli" günden bir sonraki günü düşündürmeye çalışıyorum. Asıl günü düşünmektense bir sonraki günün olmuş bitmişliği daha rahatlatıcı oluyor. Bir de geçmişten gelen haberler ile o günü yaşama hayalini seviyorum. Mesela sırf bu yüzden ikinci mülakata davet edildiğimde rast gele bir adres alıp Almanya'da birine kart gönderdim ve ona sürecimden bahsettim. Bu kart sana ulaştığında ben tüm süreci tamamlamış ve sana son durumu bildirebiliyor olacağım dedim. Ne zaman sonucun geldiği gün ile ilgili kötü düşüncelere kapılsam, kartın o kişiye ulaşacağı günü düşündüm. Ne zaman henüz sonucum gelmedi diye fenalık geçirsem, kartım da hala ulaşmadı ki diye hatırlamaya çalıştım. Ve işte şimdi her şey yerine ulaştı. Önce iyi haber bana, ardından da kart sahibine ulaştı.
Bu hafta yine İstanbul'da olacağım. Sağlık raporlarını teslim ve eğitime başlamak için gereken diğer işlemler için.Eğitimler de başarı ile tamamlandığında ben artık İstanbul'da yaşıyor ve çalışıyor olacağım. Umarım bir aksilik olmayacak ve her şey kutlama havasında sürüp gidecek hayatımda artık.
Üniversitede çok sevdiğim bir hocam vardı. Her derse girdiğinde başlamadan önce en az bir tane iyi haber duymak isterdi bizlerden. Büyük şeyler olmasını beklediğimiz için çoğu kez haber yok ki derdik. Sonra haberler "Kuzenim geldi hocam", "Ablam hamile hocam", "Yaz okulu açılcakmış hocam daha iyi haber mi olur" gibilerinden başlayıp yıl sonuna kadar sınıfımızda birikir olmuştu.İlla ki güzel şeyler oluyor da biz beğenmiyoruz sanırım. Söylemeye değer olması için ne olması gerek ki?
Sizde haberler neler bakalım? En az bir iyi haber ile birlikte bu yazının altında dans etmeye devam edebiliriz. Ah, tabii bir de konfetiler ile!

Sevgiler,

İlham Kedisi