Onbirinci soru sormuş. Karşı cins karşısında en çok utandığın an neydi diye. Hah, ben mi utanacağım? Dişimde maydonoz kalmadıysa hiç de utanamam kimse kusura bakmasın demek istiyorum ve hemen diğer soruya zıplıyorum.
En maskulen yanım gerçek bir maço oluşum. Net! Şaşırdınız değil mi?
Maçoluğumun kimlere olduğunu söylediğimde ise daha da şaşıracaksın sevgili blog. Küçükken fark edildi mesela bu yanım. Küçücük başımla anneme yan baktığını gördüğüm bi erkeğe ayar olmamla baş gösterdi. ‘’Anne sana bakıyo, niye bakıyo’’ diye sinirlenir, kaşlarımı çatarak adama kitlenirdim. Bir tek bakış daha atmaya cesaret ederse, ki edemez çünkü ayar olmuş halim korkunçtur, fena olabilirdi. Hiç olmadı. Annem de ''saçmalama dön önüne bakma adama'' diye sakinleştirir, ben de ''hayret bişi yaa cık cık cık'' diyerek ilgili kişiye son bir pislik bakış fırlatır dönerdim önüme. Bu maskulenlik günümüze kadar ulaştı. Bana bakan, laf atan falan oldu mu yine o 3 numaralı pislik bakışımla kitleniyorum herife, o kesin. İstanbul’a taşınacağım zaman annemin nasihatleri arasında şöyle birşey vardı mesela,
‘’Bak kızım, bakan eden olursa görme. Laf falan söyleme bak söz mü?’’
‘’Üf anneeeğ’’
‘’Bak valla başına iş gelir aaa, aklım sende zaten söz ver!’’
‘’Ya tamam aaa…’’
Söz veremiyorum bu konuda. Çünkü kendimi geçtim, arkadaşlarıma benim yanımda yan gözle bakılması bile kanı beynime sıçratabiliyor bazen. Sana ne oluyo dimi, ama yok işte. Sanki benim yanımda gezen benim namusummuş gibi mi oluyo noluyo valla ben de bilmiyorum ama yanımda lakayt bi şekilde arkadaşıma konuşan oldu mu bir anda kendimi ‘’Ne demek istiyo bu şimdi’’ diye sesli atarlanırken veya el kol yaparken buluyorum. Zaten ilgili kişi benimle göz göze gelmesinin üçüncü saniyesinde taş oluyor, bir daha laf atmak şöyle dursun bizim tarafa bakamıyor, dili falan hep lal oluyor. Ben erkek olsam, tesbihim falan olurdu eminim. Bir de öyle mahallemde racon kestirmez, alırdım aşağı o da net.
En maskulen yanın nedir?
En maskulen yanım gerçek bir maço oluşum. Net! Şaşırdınız değil mi?
Maçoluğumun kimlere olduğunu söylediğimde ise daha da şaşıracaksın sevgili blog. Küçükken fark edildi mesela bu yanım. Küçücük başımla anneme yan baktığını gördüğüm bi erkeğe ayar olmamla baş gösterdi. ‘’Anne sana bakıyo, niye bakıyo’’ diye sinirlenir, kaşlarımı çatarak adama kitlenirdim. Bir tek bakış daha atmaya cesaret ederse, ki edemez çünkü ayar olmuş halim korkunçtur, fena olabilirdi. Hiç olmadı. Annem de ''saçmalama dön önüne bakma adama'' diye sakinleştirir, ben de ''hayret bişi yaa cık cık cık'' diyerek ilgili kişiye son bir pislik bakış fırlatır dönerdim önüme. Bu maskulenlik günümüze kadar ulaştı. Bana bakan, laf atan falan oldu mu yine o 3 numaralı pislik bakışımla kitleniyorum herife, o kesin. İstanbul’a taşınacağım zaman annemin nasihatleri arasında şöyle birşey vardı mesela,
‘’Bak kızım, bakan eden olursa görme. Laf falan söyleme bak söz mü?’’
‘’Üf anneeeğ’’
‘’Bak valla başına iş gelir aaa, aklım sende zaten söz ver!’’
‘’Ya tamam aaa…’’
Söz veremiyorum bu konuda. Çünkü kendimi geçtim, arkadaşlarıma benim yanımda yan gözle bakılması bile kanı beynime sıçratabiliyor bazen. Sana ne oluyo dimi, ama yok işte. Sanki benim yanımda gezen benim namusummuş gibi mi oluyo noluyo valla ben de bilmiyorum ama yanımda lakayt bi şekilde arkadaşıma konuşan oldu mu bir anda kendimi ‘’Ne demek istiyo bu şimdi’’ diye sesli atarlanırken veya el kol yaparken buluyorum. Zaten ilgili kişi benimle göz göze gelmesinin üçüncü saniyesinde taş oluyor, bir daha laf atmak şöyle dursun bizim tarafa bakamıyor, dili falan hep lal oluyor. Ben erkek olsam, tesbihim falan olurdu eminim. Bir de öyle mahallemde racon kestirmez, alırdım aşağı o da net.
Irsi olacak ki, erkek kardeşimde de var bu özellik. Hadi onun cinsiyeti ile örtüşüyor yine. Yanımda yürürken bir triplere giriyor. Yola bakmıyor da, bana bakan var mı diye radarları açıyor adeta.
‘’Sanki ilk defa kız görüyo’’ diye bi başladı mı eyvaaah o beni de geçiyor.
‘’Yok be çocuum, bana bakmıyo’’
‘’Sen bakma o tarafa!’’
‘’Ups….’’
Böyle işte. Çok sivrilmemeye çalışıyorum artık. Annem hala tembihliyo çünkü. Ama damarıma da basılmasın rica ediciğim.
Bu kadar maçoluğun üzerine şuraya ‘’ilham kedisi’’ yazmaya utandım. Bu da feminen yanım işte.
Sevgiler,
İlham Kedisi
‘’Sanki ilk defa kız görüyo’’ diye bi başladı mı eyvaaah o beni de geçiyor.
‘’Yok be çocuum, bana bakmıyo’’
‘’Sen bakma o tarafa!’’
‘’Ups….’’
Böyle işte. Çok sivrilmemeye çalışıyorum artık. Annem hala tembihliyo çünkü. Ama damarıma da basılmasın rica ediciğim.
Sevgiler,
İlham Kedisi
Yorumlar
Yorum Gönder